O mnie
Anna Jaklewicz – podróżniczka, archeolog i antropolog. Autorka książek „Indonezja. Po drugiej stronie raju” i „Niebo w kolorze indygo. Chiny z dala od wielkiego miasta”. Relacje z podróży publikuje m.in. w National Geographic TRAVELER i Magazynie Podróżników TamTam. Organizatorka wypraw do Azji i pilot wyjazdów trampingowych. Prowadzi zajęcia międzykulturowe dla młodzieży oraz warsztaty archeologiczne, Read More
WSPIERA MNIE
TU BYŁAM
DO WYBORU, DO KOLORU
Mówi się, że to mężczyźni są wzrokowcami. Kobiety chyba też, zwłaszcza, gdy chodzi o nowe ciuchy. Bo jak inaczej wytłumaczyć fakt, że kiedy zaproponowano mi przetestowanie butów Aku Bellamont Suede GTX pomyślałam: jakie one ładne, dobra – biorę! Read More
Zamiast garniturów – wzorzyste koszule, zamiast spódnic, kolorowe sarongi. Indonezja kocha batik. Sztukę malowania woskiem poznaję w Yogyakarcie, kulturalnej stolicy Jawy. Read More
Sampela. Wioska, której nie ma na mapach. Drewniana osada na morzu. Z daleka wydaje się, że dryfuje po powierzchni wody. Dopiero odpływ odsłania filary domów, osadzone na dnie. Tu nie ma ani skrawka ziemi, drzew, poletek uprawnych, warzywnych ogródków, a zamiast dróg są pomosty. Nie ma też pitnej wody. Trzeba ją kupować na pobliskiej wyspie. Read More
GŁOSY ODDAJEMY TUTAJ: TRAVELERY 2014 – PODRÓŻ ROKU – GŁOSOWANIE
Tysiące pokonanych kilometrów, dziewięć miesięcy w samotnej podróży i kilkadziesiąt odwiedzonych wysp. Celem mojej podróży po Indonezji było poznanie i zrozumienie życia rządzącego się zupełnie innymi prawami niż nasze. Dokumentacja filmowa, fotograficzna i opisowa unikatowych rytuałów, szamańskich obrzędów i niebezpiecznych praktyk stanowiła integralną część mojego przedsięwzięcia. Read More
Najbardziej znane, często błędnie opisywane jako jedyne jezioro meduz na świecie, znajduje się na wyspie Eil Malk w Republice Palau. Indonezja może pochwalić się kilkoma podobnymi: Jeziorem Kakaban na Borneo i Jeziorem Meduz na Archipelagu Togean w pobliżu Sulawesi. Read More
– Czy jesteś już mężatką? – to jedno z pierwszych pytań, jakie w Indonezji zadawały mi nowo poznane osoby. Odpowiedź, że nie, pociągała za sobą kolejne: o wiek, przyszłość, dzieci. Trzydziestoparoletnia kobieta, w samotnej podróży, bez męża i dzieci, wydawała się moim rozmówcom kosmitką. Przecież w tym wieku niejeden na już wnuki, a jeśli tylko dzieci, to przynajmniej ośmioro. Read More